Sırrım ayan beyan gel de şimdi dayan
Kar ortasındayım tenim alev ateş mümkünse saklan
Düşkün bir adamdan ne bulunmuş ki geriye
Bir avuç izmarit düşünme döndürürler deliye
Var olan seni bu inkarım sürmüyor geriye
İstesem de istemesem de gerçeklik düşüyor elime
Lakin hiza yok sakin bir izah yok bu ömre mizah yok
Silahşör olmuyorsan ceza çok
Keza kimsesizlerin halini kimler anlamaz
Ve anlamanı da beklemem defol her kimsen
Bana vermişler kendi ipimi gel diyorum gelmiyorum
Çekiyorum da olmuyor boynumdan gamlı yolum
Düzelmez sanmıyorum mutsuzluk sağlıyorum
Dünyama ağlıyorum boşuna bağırıyorum
Biliyorum ziyanı yok miadı dolduran benim
Sonunda dağılıyorum
Seninde ellerinde pişmanlıklar birikmiş ya belli ki
Dönülmez yerdesin
İnsanlıktan çıkmanın bir eşiği yokmuşçasına yaşadık
Tüm sınırlar üzerimize gelirken
Delirirken
Söyle yalnızlık sayılarla alakalı mı
Kaç ölüm gerek yalnız sayılmak için
Söyle
Mantıkla yaşanacaksa kalbe gerek yok artık
Sükut-u hayal nezaretim tebessümler ufaldı
Kaldırımlar bile benden çekinir
Çel aklımı
Dünyanın çivisi çıkana kadar söylenecek bu şarkı
Bu şehri kuşattım dört taraftan pus aldı
Kalbinden geriye kan aktı adımlarımdan pay aldın
Saldır ve al artık insanlık namı yararsız
İmzamı atarım alnına sen ben kadar yaşarsın
Ah lanet
Nereye baksam orada mihriban misali sarı saçların
Çözülmüyor illaki
Deliye dönen şu gönlümde bütün yollar karanlık
Çıkış yok zamansız
Aramak seni bir çocuğun hürriyetiyle binlerce arşın
Azalamayan mesafeler nedeni kederde artışın, bundan bıktım
Yüzüm sana dönük tamamda bütün dünya bana karşı
Hiç kimse bana yanaşmasın bu kez taraflarız
Siz hepiniz olun Habil öldüğünden beri yalnızım
Yaşayan cansızım hep kahrolan bir gamsızım
Efkar sızım olmuş şakaklarımda uyanır ansızın
Bir kez de verin şu ellerime o vicdansızı
Benim de hakkım olmalı ki ben insanlığa aynayım
Gel de gör kendini bak gözlerimin kanından
Bir kaza gibi geçiyorum senin lanetli yanından ki
Kahrol ezberinde benim için bir damla şarap yok
Yanağın kenar yolları şehrin yürürüm karambol
Delinin zoruyum içime doğru akan o paranoyalarımın
Yüküyle yürüyorum bu savaş senin senaryon
Canımı almadıkça büyüyecek sızılar
Hislerimde üşüyecek çocuklarım hemde hiç doğamadan
Yeller hiç durmadan esti benden olmaz daha insan
Ne halin varsa gör dediler sanki tanımadan
Ölüm var
Bil ki ölüm var
Nereye gidersen git
Hangi şehri seversen sev
Bil ki ölüm var
Bir kızıllık göreceksin gökyüzünde
O benim göğüs kafesimin rengidir
Bir kızıllık göreceksin
Eninde sonunda
Bil ki orada
Ölüm var